BABAANNEMİN GÜL REÇELİ
Soframizdaki Lezzetleri Hayatın Koşuşturmaları Arasında Birer Nimet Olarak Düşünmeye Fırsat Olmadan Şükrünün Yerine Getirmeden Tüketiyoruz….
Hayatımızı , Anıları ve Diğer Tüm Şeyleri Tüketdiğimiz Gibi Farkında Olmadan Bitiriyoruz.Büyükşehrin Koşuşturmaları Arasında Eğer Bir An Fırsat Bulabilirsek Hafızamızın Derinliklerindeki Bizim İçin Çok Önemli Olan Tadlarda Aradıklarımız Arasında Çocukluğum Şehirle Köy Arasında Geçti.Yaz Tatilinin Başlamısını Sabırsızlıkla Beklerdik.
Irmağımızın O Çeşitli Meyvelerden Oluşan Bahçelerin Doyum Olmaz Manzaralara Sahip Dağların Hasretiylr Yanıp Tutuşurduk.Ne Kadar Çocuk Olsakda Genlerimizde Var Olan Tanışıklığımız Köyümüze Varınca Ortaya Çıkardı.Bilmedğimiz Tarlalardan ,Derelerden Geçerdik.Yüksek Taşların Üstüne Çıkıcınca Sanki Her Yer Bizi ve Bizde Oraları Çok Eskilerden Tanıyormuşuz Gibi Olurduk.
İstanbul’dan Yola Çıkınca Her Saniye Her Km Bizi Sevdiklerimize Yaklaştırdığının Farkında Olurduk.Köyümüze İlk Vardığımız Anı Alsa Unutamazdım,Çektiğim Her Nefes Bir Başka Olurdu.Dedemlere Varınca Babannem Özlemle Karşılardı.Bağrına Basardı Bizlere Birer Gül Gibi Koklardı Tadına Doyamazdık O Dakikaların Çocuk Aklımızla Bitmesini İstemezdik.
Heycanla Bahçelerimizi Dolaşır, Ahırdaki Hayvanlara Bakar En Son Kurulan Kahvaltı Sofrasına Çağırıldık.Babaannemin Günler Öncesinden Özenle, İtinayla ve Sevgiyle Hazırladğı O Muhteşem Lezzetlerin Tadına Doyum Olmazdı Hepsi Doğaldı, Hepsi Sevgi Doluydu Her Biri Bir Başka Tadındaydı.
Bahçeyi Dolaşırken Bizi Çepeçevre Saran Gül Kokusunun Soframızdaki Reçelde Bulurduk Gereçekten Gül Tadındaydı İçinde Babaannemin Sevgisi Vardı , Bize Olan Özlemi Vardı, Bu Nimetleri Veren Hüdaya Çok Büyük Şükür Vardı, Hamd Vardı, Ailesine Kavuşmanın Evladlarına Torunlarına Kavuşmanın Rengi Vardı.
Şimdi Ne Soframızdaki Gül Reçeline Nede Diğer Kaybetdiklerimizde Eski Tadımız Yoktur. Heyyula Gibi Sisler Dumanlar İçinde Kaybetdik Hepsini Tüm Değerlerimizi…..
SEVGİ VE SAYGILIRIMLA
SELÇUK DOKGÖZ
